Słońce – gwiazda centralna Układu Słonecznego, wokół której krąży Ziemia, inne planety tego układu, planety karłowate oraz małe ciała Układu Słonecznego. Słońce składa się z gorącej plazmy utrzymywanej przez grawitację i kształtowane przez pole magnetyczne. Jest prawie idealnie kuliste, ma średnicę ok. 1 392 684 km[3], ok. 109 razy większą niż Ziemia, a jego masa stanowi ok. 99,86% całkowitej masy Układu Słonecznego. Około trzy czwarte masy Słońca stanowi wodór, resztę głownie hel.Słońce uformowało się około 4,567 mld lat temu.na skutek kolapsu grawitacyjnego obszaru w dużym obłoku molekularnym.
Jądro słońca- Ma ono gęstość do ok. 150 g/cm³.i temperaturę około 15 mln K. Składa się z plazmy, której głównymi składnikami są elektrony, protony i jądra atomów helu. Jądro to jedyny obszar Słońca, który wytwarza znaczne ilości energii cieplnej poprzez syntezę jądrową; 99% energii jest generowane w obrębie 24% promienia Słońca, a w odległości od centrum równej 30% promienia synteza nie zachodzi już niemal wcale. Reszta gwiazdy jest ogrzewana przez ciepło przenoszone z jądra na zewnątrz.Wytwarzanie energii przez syntezę w jądrze zmienia się wraz z odległością od środka Słońca. Z modeli symulujących wytwarzanie energii w Słońcu wynika, że w jego centrum jest to około 276,5 W/m³. Jest to niewielka gęstość wytwarzania energii, znacznie mniejsza od gęstości ciepła wytwarzanego w ciele człowieka. Ogromna moc Słońca nie wynika z intensywnego generowania ciepła na jednostkę objętości, ale z jego dużych rozmiarów.